Wie was Claude Monet? Welke stijl beheerste hij? Wat deed hij allemaal tijdens zijn leven? Lees snel verder om dit te weten te komen!

Achtergrondinformatie Claude Monet

Na een korte leertijd aan de Académie Suisse in Parijs, bekwaamde Claude Monet zich voornamelijk door het bestuderen van het werk van de kunstenaars van de school van Barbizon, de Nederlandse landschapschilder Johan Barthold Jongkind, William Turner en John Constable. In 1872 schilderde hij zijn beroemde schilderij "Impression, soleil levant".

Tip: Bekijk ook eens ons schilderen op nummer assortiment met met motieven voor volwassenen en kinderen.

Claude Monet - Eponiem voor het impressionisme

Geboren in Parijs op 14 november 1840, groeide de zoon van een koopman op in Le Havre. Zijn artistieke talent kwam voor het eerst tot uiting in het tekenen van karikaturen.

In 1856 ontmoette hij de schilder Eugène Boudin, die wordt beschouwd als een voorloper van de impressionisten met zijn zeegezichten en kustschilderijen waarin hij probeerde atmosferische stemmingen vast te leggen. Boudin inspireerde de jonge Monet tot de kunst in het algemeen en in het bijzonder tot het plein air schilderen, het schilderen in de open lucht.

Het werk van Charles-François Daubigny, een vertegenwoordiger van de School van Barbizon, de kunstenaars die in hun schilderijen impressies van de natuur vastlegden in het bos van Fontainebleau en langs de Seine, had ook een vroege invloed op Monet.

In 1859 schreef Monet zich in aan de particuliere Académie Suisse in Parijs, waar hij ook Camille Pissarro ontmoette. In 1861 en 1862 vervulde hij zijn militaire dienstplicht in Algerije, waar het licht en de kleuren van het zuiden een blijvende indruk op hem maakten.

Na zijn terugkeer kwam hij in het atelier van de Zwitserse schilder Charles Gleyre, die in Parijs les gaf en onder wie Pierre-Auguste Renoir en Alfred Sisley leerlingen waren.

Claude Monet - Zelfportret

Belangrijk voor de artistieke ontwikkeling van Monet was ook zijn vriendschap met de Nederlandse landschapschilder Johan Barthold Jongkind, die in Parijs woonde en werkte. Maar tijdens deze jaren zette Monet zijn landschapsstudies voort in het bos van Fontainebleau met gelijkgezinden.

In 1870 was Monet getrouwd met zijn oude minnares Camille Doncieux en moeder van zijn kind. Monet ging met zijn jonge gezin naar Londen en bestudeerde daar de schilderijen van John Constable en William Turner, vooral diens voorstellingen van landschapsmotieven in de mist. In Londen kwam hij ook in contact met de kunsthandelaar Paul Durand-Ruel, die later veel van Monet's werken zou kopen.

Eind 1871 verhuisde Monet naar Argenteuil en huurde een huis in dit stadje aan de Seine ten westen van Parijs. Daar schilderde hij in 1872 zijn beroemdste schilderij, "Impression, soleil levant",

In 1883 verhuisde Monet naar Giverny, waar hij - slechts onderbroken door enkele reizen - in zijn huis met tuin en lelievijver woonde tot aan zijn dood op 6 december 1926.

"Impression, soleil levant''

Dit was het antwoord van Claude Monet toen hem werd gevraagd naar de titel van zijn schilderij uit 1872 in Argenteuil, een zicht op de haven van Le Havre dat nauwelijks te onderscheiden is in de nevel en het zwakke ochtendlicht.

Het schilderij van Monet werd in 1874 in Parijs getoond op de eerste van in totaal acht tentoonstellingen van de kunstenaars rond Monet, Camille Pissarro en Edgar Degas, voor wie de critici de spottende naam "Impressionisten" bedacht, die uiteindelijk naam zou geven aan een zeer succesvolle en gerespecteerde stijl van schilderen.

Tegen het oordeel van de Academie en de École des Beaux-Arts in, die het primaat van de contourgevende lijn huldigden, wendden de impressionisten zich tot een schilderij van licht en kleur dat het onderwerp in zijn onmiddellijke verschijning vastlegde.

Schilder Claude Monet - Herfst in Argenteuil

De belangstelling voor het vormgeven van hun sensaties en gevoelens bracht de "schilders van het moderne leven", zoals de schrijver Chalres Baudelaire hen karakteriseerde, ertoe steeds meer af te zien van de representatieve vorm, zowel in landschapsvoorstellingen als in voorstellingen van het Parijse stadsleven.

Monet - Een grondlegger van de seriële kunst

Monet concentreerde zich in zijn werken op de waarneming van de kleurverschijnselen in de natuur en hun veranderingen in het licht. Hij gebruikte de techniek van de korte penseelstreken, die hem in staat stelde het vluchtige spel van het licht weer te geven met naast elkaar geplaatste kleuren.

In een poging om de veranderende effecten van het licht vast te leggen, schilderde hij één en hetzelfde motief op verschillende tijdstippen van de dag in zijn schilderijen, die als een serie kunnen worden gezien. Of het nu gaat om foto's van het station Saint-Lazare in Parijs (1876/77), de hooizolder (1889-1893) of de kathedraal van Rouen (1892-1894), het onderwerp verdwijnt altijd achter de vangst van het picturale motief in zijn kortstondige verschijning in het licht.

Door deze aanpak, waarbij een motief steeds opnieuw wordt gebruikt, werd Monet de grondlegger van de seriële kunst, die in de loop van de 20e eeuw vele malen zou worden beoefend door kunstenaars als Andy Warhol.

Monet's Waterlelies

Gedurende de laatste 25 jaar van zijn carrière waren waterlelies het overheersende motief in de schilderijen van Claude Monet. In de tuin van zijn huis in Giverny had de schilder een waterlelievijver aangelegd, die hij in de loop der jaren tot aanzienlijke proporties uitbreidde.

Na een langere pauze in zijn scheppend werk, voornamelijk veroorzaakt door de dood van zijn tweede vrouw Alice, begon Monet - mede aangemoedigd door zijn vriend, de politicus Georges Clemenceau - rond 1914 weer intensief te schilderen.

De kunstenaar, die toen bijna vijfenzeventig jaar oud was en door oogoperaties was aangetast, zette nu met veel verve zijn grote project voort: de waterlelie-schilderijen, geschilderd op reusachtige doeken, die uit verschillende delen bestonden en een hele zaal vulden, waarvan sommige zich sinds 1921 in de zalen van de Orangerie in Parijs bevonden, die speciaal voor dit doel waren heringericht.

Monet wijdde zich aan het motief in ontelbare schilderijen. Schetsen op groot formaat werden buiten gemaakt, in de natuur, tijdens de zomermaanden. In het atelier werkte Monet er 's winters onafgebroken aan door. Daarbij concentreerde zijn blik zich, zoals in "Waterlelies - Geel Nirvana" (rond 1920), meer en meer op het wateroppervlak met de daarop drijvende planten en de weerspiegelingen van de wolken.

Schilder C. Monet - Waterlelies

Kleinschalige juxtaposities van kleurtonen in levendige virtuoze penseelstreken bezetten het beeldvlak. Dit lijkt identiek te worden met het oppervlak van het water, maar doet zich tegelijkertijd gelden als een eigen werkelijkheid, namelijk die van het schilderij.

Met zijn late werken nam Monet afstand van het impressionisme van zijn beginjaren en naderde hij de abstracte schilderkunst - zoals ook Wassily Kandinsky, een van de grondleggers van de abstractie, erkende - zonder echter ontrouw te worden aan zijn credo om altijd naar de natuur te schilderen.